Hayrettin İvgin
Yazar e-posta:
hayrettinivgin@gmail.com
Dede Korkut gelse ve sorsa...
Büyük Atatürk Mersin’e gittiğinde sahilde dolaşıyordu. Kıyılardaki denize nazır köşkleri ve büyük yapıları soruyordu yanındaki kalabalık halka:
- Şu görünen köşk kimin?
Köylüler:
- Tüccar Salomon’un.
- Peki şu büyük bahçeli bina?
- Kuyumcu Kirkor’un.
- Şu görünen büyük köşk?
- Kumaşçı Yorgo’nun.
Atatürk kızar ve biraz da Mersinlilere serzenişte bulunmak ister.
- Peki, bunlar bu köşkleri, yalıları, binaları yaparken ve satın alırken siz ne yapıyordunuz?
Halkın arasından beyaz sakallı bir yaşlı kişi Atatürk’e hitaben şöyle söyler:
- Paşam! Bunlar bu köşkleri, yalıları, bahçeli-havuzlu kâşaneleri alırken, yaparken, onlara sahip olurken; bizler de Galiçya’da, Tuna boylarında, Çanakkale’de, Yemen’de, Suriye’de, Kafkasya’da, Arnavutluk dağlarında, Sakarya’da savaşıyorduk.
Atatürk hiçbir cevap vermedi bu aksakallı kişiye. Hatta yıllar sonra bu olayı anlatırken;
- Bu aksakallı ihtiyar, hayatımda benim cevap veremeyeceğim yegane insan oldu. Çünkü haklıydı. Bizler savaştık ve hiçbir şeye sahip olamadık ama, şükür ki, vatanımıza sahip çıktık, demiştir.
Şimdi olmaz ya! Dede Korkut tarihin sayfaları arasından çıksa boy boylasa, soy soylasa ve sorsa:
- Şu sahillerimizdeki beş yıldızlı oteller kimin?
Ne cevap verilecek?
- İspanyolların, Rusların, Yunanlıların, İngilizlerin, Almanların…
- Peki, Tekel kimin?
- İsraillilerin.
- TÜPRAŞ kimin?
- Amerikalıların.
- Şeker fabrikaları kimin?
- İsraillilerin ve başka ülkelerin
- Türk Telekom kimin?
- Amerikalıların.
- PETKİM?
- Amerikalıların.
- SEKA’yı kim satın aldı?
- Yunanlılar.
- Sümerbank kimin oldu?
- İngilizlerin.
- Peki, limanlarımızı kim satın aldı?
- Yunanlılar.
Soruları soran Dede Korkut da, üzülerek ve serzenişte bulunarak Türk halkına şöyle söyleyecek:
- Peki, bunlar; beş yıldızlı otelleri satın alırken, yaparken, güzelim sahillerimiz yağmalanırken; Tekel’i, Şeker Fabrikalarını, Türk Telekom’u, PETKİM’i, TÜPRAŞ’ı satın alırken, binlerce dönüm vatan topraklarına ve şirketlerine sahip olurken, siz neredeydiniz?
Dede Korkut bunları sorunca halktan cevap veren kimse çıkmadı. Herkes birbirinin arkasına saklandı. Ama yine bir yaşlı adam şunları söyledi:
- Ey Dedem Korkut, ey kopuzlu pirimiz! Bunlar yani Amerikalılar, Yunanlılar, İsrailliler, Fransızlar ve diğer yabancılar bütün milli kuruluşlarımıza sahip olurken; biz sağ-sol diye birbirimizi yiyorduk; Türk-Kürt ayrımına gidiyorduk; Avrupa Birliği, IMF, Dünya Bankasının nasihatlarını ve talimatlarını dinliyorduk; PKK belası ile uğraşıyorduk ve 40.000 insanımızı kaybediyorduk; içleri boş Kürt, Ermeni açılımları ile uğraşıyorduk; bu ülkenin yetiştirdiği aydınlarımızı, askerlerimizi Ergenekon diye sözde bir örgüt icat ederek hapishanelere dolduruyorduk. Kendi halkımıza, aydınlarımıza, namuslu bürokratlara kumpaslar kuruyor ve kasetler çıkarıyorduk. Okullarımızda andımızı yasaklıyor ve kamuoyuna aylarca bununla meşgul ediyorduk. Velhasıl, ey Dedem Korkut, biz de emperyalizm denilen cephede, onların işbirlikçileriyle mücadele ediyorduk, hapishanelerde yatıyorduk, fişleniyorduk, işlerimizden kovuluyorduk.
Dedem Korkut, bu sözlere hiçbir zaman karşı cevap veremedi, veremiyor.