Basında, tv lerde sıkça duyarız; hastane, bölünmüş yol, havaalanı, köprü, tünel, külliye, camii… vs. yaptık!

Tarıma, Cumhuriyet tarihinin en büyük desteğini verdik.

Memura enflasyon üzerinde bir artış sağladık.

Asgari ücrette işçimizi enflasyona ezdirmedik.

Emeklimize zam ve makul bir refah payı vereceğiz…

Kobi ve esnafımıza tarihin en büyük desteğini verdik.

Tüm bunları öylesine avazları çıktığı kadar bağırırlar ki;

Çoğunuzu bir mahcubiyet duygusu alır, adeta bir minnet ve şükran hissiyatıyla onlara yeniden oy vermeye kendinizi borçlu hissedersiniz.

İşte tüm bu ifade biçimleri şöyle bir algı yaratıyor; sanırsınız ki böyle bol keseden verdiğini söyleyenler, babadan kalma yüklü bir mirastan dağıtıyorlar. Adeta servet dağıtan kahramanlar gibi !..

Sanki, öz be öz helâl kazançlarından ya da şahsi servetlerinden veriyorlar!

Öyle ki, düğünlerinde toplanan altınları bilezikleri bozdurup da dağıtıyorlar duygusuna kapılıyoruz.

İşçi, memur, emekli, köylü, kentli kardeşim tüm bunları size lütfettiklerini söyleyenlerin gerçekte ne yaptıklarını ciddi manada açıklama durumu hasıl oldu. Çünkü bir kısım insanımız maalesef bunları yukarıda anlattığım biçimde algılar tarzda anlatıyorlar ve  hatta savunuyorlar.

Oysa bilenler bilir ki devlet türlü türlü vergi toplar. Bunlardan dolaylı vergi dediğimiz vergi türü en çok toplananı dır.  

Yani ekmek, su, otobüs ve tramvay biletinden, giyim kuşam, gıda, her türlü harcama ve tüketime varıncaya kadar tüm bunların içinden kesilen vergiler.

Bir diğeri, devletin ücretli maaşlı kesimden kaynağında kestiği vergiler. Gelir vergisi damga vergisi gibi…

Bir başkası, yakaladığından aldığı, bazılarından istisna diyerek almadığı, kazançtan alınan vergiler. Gelir, kurumlar, damga vergisi gibi...

Yine, resim, harç, veraset, stopaj, ithalat ve şimdi hatırlayamadığım diğer, çeşitli vergi türleri…

Devlet tüm bu vergileri toplar, sonra da kanunlar çerçevesinde siyasi iktidarlar bir politika tercihine göre ilgili tahsisatları yaparlar ve bu harcamalar gerçekleşir.

Yani sizden alınır. Epey bir kısmı kitabına uydurularak kırpılır, kalan kısmıyla size kocaman, kocaman cumhuriyet tarihinin en büyük hizmetleri yapılır.

Halbuki devleti yönetenlerin bu rutin ve son derece normal bir görevi yerine getirme mecburiyetleri vardır. Çünkü tüm bunları hiç birisi babalarının hayrına yapmazlar.

Bu hizmetler karşılığında yüklü maaş ve harcırahlar alırlar. Hatta bazıları hızını alamaz birkaç maaş birden alırlar.

Bunun için hesabını kendilerinden başka kimselerin bilmediği, dolgun bütçeli örtülü ödenekler kullanırlar. Devletin her imkânı ayaklarının altına serilmiştir. Hazineden geçinme garantisine sahiptirler.

Sizin vergilerinizden, araç saltanatı, makam saltanatı, özel uçak saltanatı, siyasi imtiyaz, temsil ve ağırlama masrafları kalemlerinden lüksü, konforu her türlü şatafatı ultra düzeyde yaşamayı kendilerine hak görürler.

Devletin tüm sosyal tesisleri emirlerine tahsis edilmiştir. Sağlık, eğitim, güvenlik ve haberleşme hizmetlerinden en üst düzeyde yararlanma ayrıcalığına sahiptirler.

Çocukları asla askerlik hizmeti yapmazlar. Çünkü ya çürük raporları vardır ya da ücretini defalarca ödeyecek yüklü servete sahiptirler.  Böyle meşakkatli tehlikeli görevler fakir çocuklarının kaderidir.

Daha neler! Neler! Ama söylemeye dilim varmıyor…

En iyisi, Leonard Cohan’ın o güzel şarkısında söylediği gibi noktalayalım;

Herkes biliyor, zarların hileli olduğunu,

Herkes biliyor, geminin su aldığını,

Herkes biliyor kaptanın yalan söylediğini!

Ama kimse de bir şey söyleyemiyor…